آسیب شناسی انقلاب اسلامی در حوزه نهادینه سازی فرهنگ دینی

آسیب شناسی انقلاب اسلامی در حوزه نهادینه سازی فرهنگ دینی:

چکیده/ خلاصه:

آسیب شناسی انقلاب اسلامی در حوزه نهادینه سازی فرهنگ دینی در صدد بررسی و شناخت آفات و     آسیب هایی است  که عناصر شکل دهنده و سازنده انقلاب را تحت تأثیر خود قرار داده‏اند و بعضا مانند غباری ، روی حقیقت و گوهر ناب  انقلاب اسلامی  را پوشانده‏اند.

 آسیب‏ها، صرف‏نظر از میزان تخریب و خسارتی که به مسائل و باورهای انقلابی افراد وارد می‏سازند و مسائل روبنایی فرهنگ اسلامی را مورد هجوم قرار می‏دهند، آنچنان در متن و جوهره فرهنگ جامعه نفوذ می‏کند که می تواند  مقاومت برخی افراد رادر برابر مفاسد تضعیف ‏کند.

 این قبیل کنش‏ها به تدریج  نهادینه شده و در نتیجه به استحاله فرهنگ اصیل انقلابی و رایج در جامعه اسلامی پرداخته و سرانجام منجر به شکل‏گیری نوع جدیدی از فرهنگ غیر می‏شوند که با فرهنگ اولیه و اصیل انقلاب اسلامی تفاوت بارز دارند. خطر کمرنگ شدن ارزشهای والای فرهنگ انقلاب اسلامی و یا حتی خطر تخریب و تضعیف بخش اعظمی از آن، ممکن است از بطن جامعه متوجه ساختار فرهنگی جامعه شود و در برابر ارزش‏های وارداتی فرهنگ بیگانه (تهاجم فرهنگی غرب )سست و تضعیف گردد.

به هر حال چون، فرهنگ و گفتمان انقلاب اسلامی یک جریان ارزشمند و پویایی است  که با تحول جهان‏بینی مردم ایران توسط حضرت  امام خمینی (ره) پدید آمده و تداوم دارد و رمز جاودانگی این انقلاب را باید در قدرت راهبردی نظام مترقی مبتنی برولایت فقیه ، همراهی و پایداری مردم و مسئولان دلسوز کشوربر آرمانها و ارزش‏های انقلاب اسلامی دانست . بنابراین اگر بحث آسیب‏شناسی فرهنگ انقلاب اسلامی مطرح می شود  به این معنا نیست که این انقلاب از درون دارای عیب و نقص بوده است و اکنون این نواقص هویدا گردیده‏اند، بلکه به این علت است که در اثر سوء مدیریت، موازی کاری و سهل‏انگاری برخی از متولیان، شرایط         انقلاب اسلامی و هجمه های  بی‏امان دشمنان خارجی و ایادی داخلی آنها بویژه در حوزه جنگ فرهنگی آسیب هایی رابر پیکره آن وارد نموده است که با شناخت دقیق  آنها میتوان راه کارهای مقابله را ترسیم کرد.       

کلید واژه : انقلاب اسلامی ، فرهنگ دینی ،اسلام ،غرب ،تهاجم فرهنگی ،آسیب شناسی،

حکایات و کراماتی و دستورالعمل های مرحوم حسنعلی نخودکی اصفهانی

حکایات و کراماتی از مرحوم حسنعلی نخودکی اصفهانی

به خاطر دارم که شخصی بنام « صنیعی » از اهل اصفهان که ریاست اداره تلفن مشهد را نیز به عهده داشت، برای من حکایت کرد که :
وقتی به درد پا مبتلا شدم و به ارشاد و به اتفاق دو تن از دوستانم به نامهای حسن روستائی و شاهزاده دولتشاهی به خدمت مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی رحمة الله علیه رفتم تا توجهی فرمایند و از آن درد خلاص گردم، چون به خانه او رفتم، دیدم که در اطاق گِلی و بر روی تخت پوست و زیلویی نشسته است .
در دلم گذشت که شاید این مرد نیز با این ظواهر، تدلیس می کند. پس از شنیدن حاجتم، فرمود تا دو روز دیگر به خدمتش برسم .

روز موعود رسید و بنا به وعده آنجا رفتم ولیکن در دل من همچنان خلجانی بود. چون به خدمتش نشستم، نظر عمیقی در من افکند که ناگهان خود را در شهر اراک که مدتی محل سکونتم بود، یافتم .
در آن وقت نیز پسرم در آن شهر ساکن بود. یکسره به خانه او رفتم، ولی به من گفتند: فرزند تو چندی است که از اینجا به جای دیگر منتقل شده است و نشانی محل جدید او را به من دادند. به سوی آن نشانی جدید راه افتادم و در راه با تنی چند از دوستان مصادف شدم که قرار گذاشتند همان شب به دیدن من بیایند .
چون به در منزل فرزندم رسیدم و در را به صدا درآوردم، خادمه یی در را بگشود، چون خواستم که به درون بروم، ناگهان صدای مرحوم شیخ مرا به خود آورد، دیدم غرق عرق شده و خسته و کوفته ام .
آنگاه دستوری از دعا و دوا به من مرحمت فرمود، ولی پیوسته در اندیشه بودم که این چگونه سیر و سیاحتی بود که کردم؟ پس از چند روز، نامه یی گله آمیز از پسرم رسید که چه شد به اراک و تا در خانه ما آمدی، ولی داخل نشده و بازگشتی و چرا با دوستانت که در راه، قرار ملاقات نهاده بودی، و شب به دیدار تو آمده بودند، تخلّف وعده کردی؟
و در پایان آدرس منزل خود را، در همان محل داده بود که من در آن مکاشفه و سیاحت به آنجا رفته بودم .

 

زندگی شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی

نگاهی به زندگی شیخ حسنعلی اصفهانی ( نخودکی)

پدر

شیخ حسنعلی اصفهانی(ره) فرزند علی اکبر فرزند رجبعلی مقدادی اصفهانی(ره)، در خانواده زهد و تقوی و پارسائی چشم به جهان گشود، پدر وی مرحوم ملاّ علی اکبر، مردی زاهد و پرهیزگار و معاشر اهل علم و تقوی و ملازم مردان حق و حقیقت بود و در عین حال از راه کسب، روزی خود و خانواده را تحصیل می کرد و آنچه عاید او می شد، نیمی را صرف خویش و خانواده می کرد و نیم دیگر را به سادات و ذراری حضرت زهرا علیها السلام اختصاص می داد.

در سال 1269 هجری قمری، دختری به وی عنایت شد که مادرش تا چهار ماه پس از وضع حمل حتی قطره ای شیر در سینه نداشت و آنچه دوا و دعا کردند، مؤثر نیفتاد. تا یکی از دوستان، او را به سوی مردی صاحب نفس به نام حاج محمد صادق تخته پولادی هدایت کرد.

ملاعلی اکبر به دلالت دوست خود، به حضور حاجی رسید و عرض حاجت نمود. حاجی به وی دستور داد تا هر چه دعا و دوا برای زوجه اش گرفته است، از وی دور سازد و خود،  در حبّه نباتی بدمید و فرمود تا آن را به زوجه خود بخوراند. با انجام دستور حاجی، پس از ساعتی شیر از سینه زن جریان یافت و به خارج راه گشود و همین امر سبب ارادت فراوان ملا علی اکبر به مرحوم حاج محمّد صادق(ره) گردید و مدت بیست و دو سال خدمت ایشان را به عهده گرفت و در این مدت، تحت تربیت و ارشاد وی به مقاماتی معنوی نائل آمد. 

 

زندگینامه حضرت ابوالفضل العباس (ع)

زندگینامه حضرت ابوالفضل العباس (ع)

 عباس،فرزند علی و امّ البنین، در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.مادرش فاطمه، دختر حزام بن خالد بود که نیاکانش همه از دلیر مردان عرب بوده

و در شجاعت و دلیری در دنیای عرب مشهور بوده اند. 

مادرحضرت ابوالفضل العباس(ع) ام البنین علیهاالسلام

مادر ماه/ پژوهشی در زندگی و شخصیت ام البنین(س)

آفرینش هماره در دامان مادران می شکفد و در دستان تربیت آنان به رشد و بالندگی می رسد. و این برق مهر و عاطفه است که در نگاه به انتظار نشسته آنان نمایان است. شجاعت، ادب، ایثار و هزاران صفت نیک که در رگهای کودکان جاری است سرچشمه در وجود نیکو مادرانی دارد که خوبیهای هستی قسمتی از ارث آنان است. و همیشه تاریخ، مادران برجسته، این بهشتیان زمینی، مادر خوبیها و جوانمردیها و رشادتها بوده اند. با نگاهی، هر چند گذرا، به کتاب قطور تاریخ، برگهای زرّینی خواهیم یافت که به دست توانای بزرگ مردان بشریت نگاشته شده است. دقت در این سطور ما را به حقیقتی ژرف می رساند و آن اینکه این سطور نگاشته شده در پی سرمشقی است که مادران برای فرزندان خویش نوشته اند. سرمشقی از صفات والای انسانی. از میان جوانمردان جاودانه تاریخ، عباس بن علی(ع)، تندیس ادب و شجاعت، درخششی دارد به وسعت تمامی هستی و این درخشندگی نخواهد بود مگر از پشت چهره مهربان و برجسته مادری به نام ام البنین. اینک بر آن شدیم تا ام البنین، مادر فضیلتها را که به عباس جاودانگی بخشید شناخته و از زندگانی درس آموز وی توشه هایی از آزادگی و ادب و شجاعت و بصیرت و ... بر گیریم.